Smoky Mountains II

We worden heerlijk uitgerust wakker. Waar waren we ook? Even horen, kabbelend water....ohja! Zodra we de deur open doen zien we weer de oneindig stromende rivier die langs de Grumpy Bear Campground loopt. We beginnen maar eens met het uitgooien van de hengels, want in de ochtend bijten de vissen hier als een malle (volgens de Amerikaanse vissermannen, zelfde kaliber als die ons gister waarschuwde voor de bochtige weg). Dennis maakt nog even een ander aas aan zijn hengel, maar Stefan houdt het niet meer, en loopt met zijn hengel naar de rivier, klaar voor het vangen van de eerste vis van de dag. Toch mist Stefan volledig het aangezicht van de groene terreinwagen op het kampeerterrein, en de man in uniform met pet. Later blijkt dat de Game Ranger te zijn, de BOA die alle jacht- en visvergunningen handhaaft. Moet er ook zijn, maar Stefan en Dennis hebben gister braaf twee visvergunningen gekocht. Blijkt dat je hier de eerste zaterdag van de maand tot 12:00 niet mag vissen. Wisten wij niet, maar een waarschuwing is gelukkig genoeg. We horen van de eigenaar dat je houding tegenover elke politieagent in Amerika erg bepalend is voor de hoogte van de boete. Grote bek is max betalen en een "Oh, sorry, dat wist ik niet" is minder betalen. Raar, maar en waarschuwing dus. Om 12:01 gooien we allebei onze hengels uit.

De Smoky Mountains blijkt een enorm bossig natuurreservaat, waar zoveel te doen is dat je er wel drie weken kunt vertoeven. Die tijd hebben we niet, maar we willen toch het bos en de natuur even goed ervaren. Eigenaar Jerry brengt ons weg naar een parkeerplaats even verderop, vlakbij de Deep Creek rivier. Daar kronkelen haast oneindig veel Trails (wandelpaden) door de bergen en langs watervallen. Het is erg warm vandaag, en dus vertrekken we met waterflessen aan onze eerste echte hike van de vakantie. Al snel komen we bij een waterval waar ook een bankje is neergezet. Daar gaan we zitten, en hoewel er aanvankelijk nog andere mensen zitten, zijn die na een tijdje ook weer weg. Daarna is het stil, of, nouja, horen we enkel het geluid van de waterval. Die zou zo op een CD van 'De Tuinen' kunnen (tegenwoordig Holland & Barrett geloof ik), zo rustgevend is het. We blijven nog even op het bankje en filosoferen wat over het leven. Heerlijk als contrast met de attractieparken dit, even helemaal niets. Daarna lopen we verder het aangegeven pad langs, en al snel komen we langs een stromende rivier, waar vele mensen met een felgekleurde opblaasband vanaf drijven. Het ziet er heel grappig uit, en als we nog verder lopen komen we bij een plekje in de rivier waar de mensen met band te water gaan (zie filmpje onder de categorie video's op het weblog). Sommige Amerikanen zijn aardig aan de maat, dus om die in een band te zien komen en de rivier af te drijven levert best grappige beelden op. Als we weer wat verder lopen komen we bij een nog afgelegener stukje bos. Hier zien we libelles, spinnetjes en andere insecten, maar de grote dieren zijn we nog niet echt tegengekomen. Weer een uurtje verder zijn we weer op de parkeerplaats waar we begonnen, en bellen we Jerry om ons op te halen. Superhandig. Op de terugweg vraagt hij of we zin hebben in spare ribs vanavond, want hij gaat zijn BBQ opstoken. Het antwoord mag u zelf invullen, maar eerst brengt Jerry ons naar de naastgelegen fruitboerderij voor een ijsje. Komt mooi uit, want we zijn vies, plakkerig, hebben het warm en een droge mond, dus kom maar door met die verkoeling. Dat ijsje blijkt een Dream Whip te zijn, ijs met stukjes vers fruit, en dan een soort kruising tussen softijs en sorbetijs. Heeeeeeerlijk!

Eenmaal terug op de camping, zien we dat er veel nieuwe gasten zijn gearriveeerd in ons wegzijn, en de camping staat nu echt vol. Midden in het pad staat een XXXXXXL camper, met aanhangwagen. De rechtervoorkant van de camper is volledig afgebroken, en de stukken fiberglas hangen nog aan de bumper. Hier heeft een stel met hun camper de afslag naar het kampeerterrein net iets te ruim genomen, en zijn ze vol tegen de verhoging naast de weg gereden. Dat ziet eruit als een dure reparatie. Als ze de deur open doen, komt als eerste hun kat (?) naar buiten, want die 'was het rijden wel zat', volgens het stel. Heel bijzonder, maar het zal wel. Op dat moment zien we ook dat we zelf nieuwe buren hebben, en naar Amerikaans gebruik stellen we ons even voor. De man van het stel, volledig bedekt met tatoeages van de Amerikaanse vlag, een zeearend en een spreuk met iets van Freedom, is wel bijzonder in ons geinteresseerd. Als we zeggen dat we uit Nederland komen, zegt hij dat hij Nederlanders goed kent, want zijn moeder was Duits. Ehmmm..ok. Oh, en hij is ervan overtuigd dat Europeanen en Amerikanen allemaal even stom zijn, maar Amerika is het land van de vrijheid. Oh, en hij was al 29 jaar getrouwd met zijn fantastische vrouw, en ze hadden echt een geweldig huwelijk. Maar ook was hij erg hecht met zijn familie, en deden ze alleen maar leuke dingen. In Amerika kon je gewoon doen waar je zin in had, volgens hem. "Nou, de eerste maandag van de maand voor 12:00 vissen in ieder geval niet" merkte Stefan bijdehand op. Nee, die regels waren volgens de man belachelijk. Daarna werden zowel de verhalen als de superlatieven steeds gekker. Wat een vreselijke kerel. Gelukkig wordt ons gesprek verstoord door de geur van een BBQ, even verderop. Ohja, die ribbetjes! 10 minuten later zitten we bij de eigenaar op zijn veranda en zien we hoe dik bevleesde botten op een mega BBQ worden gelegd. Ondertussen maken we een praatje, en een half uurtje later komen er toch echt ribbetjes op tafel. En wat voor! man! Dit was voer voor mannen die de hele dag buiten waren geweest. En ook de mais (die ook bij de fruitboerderij even verderop vandaan kwam) was om te smullen. We waren best een beetje jaloers op deze levensstijl van Jerry, en voor een geruststellende 1,4 miljoen dollar mochten we het hele zwikkie wel van hem overnemen.

Na de spontane BBQ gaan we terug naar onze camper, en steken we voor de tweede keer deze vakantie een kampvuurtje aan. We maken de schemer mee tot volledig donker, en zitten met nog steeds het geluid van de rivier lekker aan een kampvuurtje. Wat een goeie plek om even te ontprikkelen zeg! Rond 23:00 gaan we naar bed, wat onder deze omstandigheden echt geen straf is.