Kings Dominion

Omdat we allebei zo goed hebben geslapen besluiten we wederom al een stuk in de richting van ons volgende punt te rijden. We hadden het pretpark Kings Dominion officieel voor morgen op de planning staan, maar na 4 uur rijden komen we daar rond het middaguur al aan. Gelijk maar even naar binnen, want Kings Dominion valt onder onze Platinum Pass (en dus zo vaak je wilt naar binnen). Dit park is duidelijk het zusterpark van Kings Island, wat we vorige week bezochten, en we zien daarop veel gelijkenissen. Je zou het ook gebrek aan creativiteit kunnen noemen.

In Kings Dominion staat een zelfde type achtbaan als ons inmiddels geliefde Steel Vengeance: Twisted Timbers. We zijn benieuwd. Het is niet druk in het park, maar wel is het erg warm en benauwd weer. Twisted Timbers is een prima achtbaan. Soepel, uitdagend, maar toch bijven we zijn grote broer uit Cedar Point een beter ritverloop vinden hebben. Op internet zien we trouwens dat het Nederlandse park Walibi met ook een soortgelijk type achtbaan aan het proefdraaien is (Untamed). Zie je vaker, in Amerika wordt het uitgevonden, en uiteindelijk waait het over naar Europa.

Na Twisted Timbers is het tijd voor het echte werk. In dit park staat een achtbaan die bekend staat als bijzonder heftig: de Intimidator 305. In Kings Island hebben ze ook een achtbaan met dezelfde naam (idd, gebrek aan creativiteit), maar deze deelt enkel de naam en niet de rit. Het verhaal gaat dat deze versie na het bouwen is aangepast omdat de rit te heftig was voor sommige pretparkgasten. Ok, en waren dat mietjes, of doorgewinterde achtbaanjunkies? Als ze hem maar niet te tam hebben afgesteld, want wij zijn hier om verbaasd te worden. Snel er in dus.

Met 90 meter hoogte is dit zeker geen nietszeggende baan. Wat opvalt is de snelheid waarmee je die 90 meter omhoog wordt getakeld. Het klassieke achtbaangeluid is toch het tikken van de veiligheidspal wanneer je omhoog gaat (taktaktaktaktaktaktaktaktak). Maar hier gaat dat heerlijk soepel en snel aan een staalkabel. Vervolgens dus weer die 90 meter pal naar beneden, en daarna een lange bocht naar rechts. En daar gebeurde iets wat ik nog niet eerder in een achtbaan had gevoeld: mijn zicht begon zwarte vlekken te vertonen, met zoveel kracht denderde dit gevaarte door de bocht heen. Gelukkig maar voor hooguit een seconde of twee, maar wel een teken dat we met een serieuze uitdaging te maken hadden. Daarna volgen nog een aantal bochten, en daarna een paar snelle heuvels. Heer-lijk zeg. Deze baan zou een rit in een Nascar raceauto moeten nabootsen, en dat lukt aardig. We zijn oprecht onder de indruk, en dat vertaalt zich naar direct nog een ritje. En nog een.

Na dit avontuur moeten we echt even bijkomen. Dat komt mooi uit, want het is vies plakkerig weer inmiddels. Ook hier is een waterpark aanwezig, en ook deze is vandaag gesloten. Balen. Dan maar een ijsje van Annie's, en met een soort slushpuppy/softijs combo in een beker koelen we gelukkig wat af. Ons volgende baantje is de Dominator, een zogeheten vloerloze (floorless) achtbaan, met een van de grootste loopings ter wereld (41 meter). En vloerloos betekent bij Stefan: schoenen en sokken uit, en met de blote voetjes de trein in. Dominator is een prima baan, beetje schokkerig hier en daar, maar vooral de knalgele looping is erg leuk om te doen (zie filmpje op het blog). Rond 17:00 is het inmiddels zo benauwd dat we er wel weer klaar mee zijn. Dat komt mooi uit, want eenmaal in de camper barst er een giga-regenbui los. Echt complete wolkbreuk met onweer en alles wat daarbij hoort. We hebben een camping vlakbij in het bos gevonden, maar onze BBQ plannen vallen met dit weer letterlijk in het water. Daarom bezoeken we een Longhorn Steakhouse, en ook hier komen we in aanraking met de Amerikaanse (eet)cultuur: enorme stukken mals vlees. Prima. Eenmaal op de camping vinden we naast eekhoorns dit keer ook een soort hertjes. Ook mals vlees trouwens.