Richting Smoky Mountains

Bij het plannen van de route richting de Smoky Mountains hebben we keus: snelweg, of een weg dwars door het bos. Dat laatste duurt uiteraard langer, maar we zijn de Amerikaanse snelwegen zo beu dat we daar toch maar voor kiezen. En na de afslag verandert de weg, en vooral het uitzicht al snel in bossig. Ook wordt het landschap al aardig heuvelachtig, wat uiteraard de voorbode is voor de bergen die we straks gaan tegenkomen. Dan krijgen we een imposant uitzicht van een rivier aan onze rechterkant, dat begint er al aardig op te lijken. We stoppen even op een parkeerplaats om van het uitzicht te genieten. Daar staat ook een man met een Dodge Viper, en Amerikaanse sportauto. We complimenteren hem met zijn auto, en dat is voor de Amerikaan het uitgelezen moment om half pocherig de motorkap open te gooien en te vertellen wat er allemaal op en aan zit. Als we mar niet denken dat hij het standaard model heeft gekocht. Dan ziet hij onze camper en vraagt of we daarmee van plan waren verder deze weg te rijden. Uhmmm, ja, hoezo? Nou, de weg is volgens hem niet echt geschikt om met een groot voertuig te berijden, want de vele haarspeldbochten die er in zitten zouden krapper dan krap zijn. We kijken elkaar aan. Deze man wil ons echt waarschuwen. Ook blijkt er vandaag een speciale dag waarin een grote groep Dodge Vipers door de bergen trekt. Daar zit ook een groep mensen met een soort sportwagen-driewieler bij: een slingshot. Nooit van gehoord, maar zal best.

We besluiten toch verder te rijden, want we kennen het Amerikaanse referentiekader inmiddels een klein beetje. Bovendien hebben wij in Oostenrijk ook wel de nodige ervaring met krappe bochten gehad, hetzij niet met een camper van 7,60 meter. We zien het wel, dus we rijden verder, nu echt het dichte bos in. We komen als eerste al een groep tegenliggers tegen in de vorm van een serie motoren. Echt van die Harley-Davidson firguren met een hoop bombarie. Daarna zien we de eerste haarspeldbocht, en na een beetje afremmen gaat die prima. Dan komen we wat van de merkwaardige driewielers (slingshots) tegen, en ook een groep Vipers die de gang er behoorlijk in hebben. Als tegenliggers geen probleem, maar als er eenmaal een paar achter onze camper aanhebben zijn de wegen inderdaad krap. Hier en daar zitten er inderdaad wat scherpe bochten in de weg, maar niets wat we niet aankunnen gelukkig. Zo rijden we de weg, de ' Dragons Tail', helemaal uit en stoppen we uiteindelijk weer even op een grote parkeerplaats. Daar staat ook een man naast zijn Slingshot. We vinden dat best een interessant ding, en we kennen inmiddels een trucje wat bij de Amerikaanse man erg goed werkt: "Nice wheels, sir!" . En jahoor, alle technische details worden gelijk over de Amerikaanse tafel gegooid. Een slingshot blijkt een soort speeltje voor verwende rijke pensionado's te zijn, superlicht en uiteraard voorzien van een brullende motor. Na een kort gesprekje rijden we weer verder de bergen in.

Bij het plannen van de reis kwamen we een wel heel bijzondere campeerplek tegen:Grumpy Bear Campgrounds in Bryson city. Daar rijden we op de bonnefooi naartoe, en hier is nog een plekje over voor onze camper. De eigenaar Jerry heet ons van harte welkom en vertelt over de plek en en bezienswaardigheden rondom de camping. De 19 staanplaatsen liggen pal aan een stromende rivier, en het geluid daarvan is overal hoorbaar. Heer-lijk, en echt vol in de natuur. Bovendien schijnt de zon hier volop, en kunnen we vanaf de camping in de rivier zwemmen, raften en......vissen! Al snel staan de twee Dutchies tot hun knieen in het water en gooien een lijntje uit. Even niets aan je hoofd, en een enorm (ingecalculeerd) contrast met de mensenmenigten van de attractieparken. Overal hoor je de vogeltjes fluiten, en het geheel is omringd door de groene glooingen van de beboste bergen. Hier blijven we een paar dagen staan, besluiten we. Eigenaar Jerry vertelt hoe hij en zijn vrouw dit plekje twee jaar geleden hebben gekocht en er zelf een camping van hebben gemaakt. Ook vertelt hij dat je hier goed kunt wandelen in de bergen, er veel watervallen zijn, en dat je ook met een opblaasband je door de rivier mee kunt laten dobberen (tubing heet dat hier). Oh, en hij brengt ons met alle liefde even weg en haalt ons op als we dat willen. 's Avonds brengt hij ons naar een dorpje even verderop waar we in een hamburger met hertenvlees weghappen. Ook een lokale microbrouwerij heeft er de houten bankjes buiten staan, dus daar moeten we natuurlijk ook even langs. Een lokaal biertje, buiten in het avondzonnetje, je kunt het slechter treffen! Het leven is hier goed, en eenmaal terug op de camping, vallen we met het geluid van het kabbelende rivierwater als een blok in slaap. Hier kunnen we wel aan wennen.