Richting Sandusky

We worden voor de verandering (niet dus) vroeg wakker. Het moge u niet verbazen dat met het feestgedruis van gister deze camping 's ochtends vroeg nou niet echt bedrijvig is. We hebben gisteravond onze buren beloofd dat we ze vandaag nog wel zouden zien, maar we gaan echt niet wachten tot ze hun roes hebben uitgeslapen. Om 8:30 vertrekken we. Vandaag drie uurtjes rijden richting Sandusky in de staat Ohio. Oh, en we zijn er inmiddels ook achter dat de staat Pensylvania nogal bijzondere alcoholrestricties heeft. We hebben een theorie dat dat te maken heeft met het soort mensen wat er woont. We zijn namelijk nogal wat " bijzondere figuren" tegengekomen. Mensen die een beetje raar uit hun ogen kijken, mensen met een raar loopje, mensen die niet normaal Engels kunnen spreken. Ik bedoel, ik snap dat we met een andere cultuur te maken hebben, maar intuitie is best internationaal. Laat ik het zo zeggen, we hebben het idee dat er in deze staat zo weinig mensen in kleine dorpjes wonen, dat sommige menselijke genen nou niet bepaald met het nodige verse bloed zijn gemengd. Dat wordt ook bevestigd door de vele billboards die langs de snelweg staan met de tekst "If you need help, call before you do anyting stupid" en "ADDICTION KILLS: you are not alone". In dat opzicht is een alcoholverkoopverbod misschien wel slim.

Na 1,5 uur rijden ziet Dennis er wat moe uit, en besluit ik ook de sprong in het diepe. 5 minuten later zit ikzelf achter het stuur van onze mobiele villa. En dat is best wennen. Toch zijn de snelwegen erg ruim, dus vooruit is in ieder geval geen probleem. Na drie uurtjes rijden we Camp Sandusky binnen, een camping vlakbij ons volgende pretpark: Cedar Point in Ohio. Vandaag is het memorial day, en dat merken we door het grommende geluid van de opzichtige motoren die over de wegen rijden. En uiteraard staan er ook een aantal op onze camping, dus erg rustig is het niet. Als we de camper hebben geparkeerd, sluiten we inmiddels als ervaren gebruikers de stroom, water en riolering aan en we zijn daarmee van alle gemakken voorzien. Althans, een wasmachine hebben we niet, dus we verzamelen een wasje en gebruiken het vooroorlogse model wasmachine wat ze hier hebben staan. We kopen een stukje touw als waslijn, en al snel wapperen onze kleertjes in de wind van Ohio. Die wind verandert al snel in de regen van Ohio, en we moeten de nog zeiknatte was snel binnen halen. Met de regen stijgt de luchtvochtigheid hier tot niveau champignonkwekerij, dus drogen ho maar. Totdat we ons realiseren dat we ook een airco in onze camper hebben. Als we die aan hebben gezet, daalt niet alleen de temperatuur, maar juist ook de luchtvochtigheid. Beter!

Het is niet druk op de camping. Er komen nog steeds grommende Amerikaanse motoren het terrein oprijden. In deze staat is het dragen van een helm duidelijk niet verplicht. En het lijkt of het keihard aanhebben van je radio (op de motor) wel weer verplicht is, want boven het gebrul komt bij eke motor ook nog een radio uit. Heel bijzonder. Dan horen we een snerpende piep die zich over het kampeerterrein verplaatst. Haast iets van een rookmelder. Het gepiep houdt aan, en we besluiten even te kijken wat er aan de hand is. Naast ons staat een Amerikaans model vouwwagen, en daar lijkt met enige regelmaat een harde pieptoon uit te komen. We lopen naar de ingang, om een wat oudere donkere man met een rollator te ontdekken. We vragen of alles ok is, en hij vertelt dat hij deze vouwwagen net gekocht heeft, en geen idee heeft waarom deze piept. We vragen of we even binnen mogen kijken om te helpen. Dat mag. Binnen blijkt ook de vrouw van de man te zitten, met een tv scherm aan en een enorme stapel DVD's (@Rik en Koen: DVD's zijn een soort ronde schijfjes waar films op staan, een soort netflix, maar dan met heeel weinig keus). Het gepiep komt van een apparaatje onder hun eettafel, vlak boven de grond. Dat hadden ze zelf ook al ontdekt, maar het stel blijkt beiden zo aan de maat dat ze niet tussen de eettafel en de grond kunnen komen om te kijken. We ontdekken een koolmono-oxide melder die een alarm geeft. Hmmz, dat is niet goed. Toch staan alle ramen al bij hen open, dus qua ventilatie zit het wel prima. We resetten de module, en de man en vrouw bedanken ons hartelijk. Ja, we komen uit Nederland ja, en daar is de koolmono-oxide net zo potentieel gevaarlijk, dus vannacht niet al jullie raampjes dichtdoen graag. Enne, rustig aan met de chipjes daar.

De rest van de dag blijft het miezeren, en we zijn best moe van alle indrukken, dus het wordt geen latertje. Geeft niets, morgen immers een lange dag in een pretpark, dus de batterij mag best wat voller dan normaal.