De route

Ok. Je bent inmiddels zover dat je bereid bent om veel moeite te doen om een attractiepark te bezoeken (zie ook: Wat vooraf ging). Wie als pretparkfanaat in Europa verder gaat zoeken heeft nog best wat interessante bestemmingen voor de boeg. Toch is er een land wat bekend staat als het mekka van het schreeuwende gedraaide staal: the US of A. En waarom? Simpel. De Amerikaanse cultuur is groots, schreeuwerig, pocherig, competitief, en imposant. Dat zorgt voor A een groot en divers aanbod aan attractieparken met B elk weer hun eigen paradepaardjes. Hier staan de achtbanen die ik (Stefan) ooit ook in de clubbladen van de Achtbaanclub had zien staan. Het summum van het neusje van de crème de la daar-wil-ik-in. Amerika dus, de plas over. 

Maar dan? Met de locaties van attractieparken op de kaart als krenten in een bord pap: welke ga je doen dan? Dat bleek nog best een logistieke uitdaging. De beschikbare tijd (twee weken) bood een goede basis. Amerika is het ideale land voor een road trip, en de afstanden zijn niet mis. Daarbij is het dus belangrijk om een gezonde park/reis balans te bedenken en te bewaken. Ervaring leerde om niet enkel het enthousiasme de route te laten bepalen. De Amerikaanse parken zijn namelijk immens groot en na een dag is de geest verruimd, maar het lijf voelbaar aangedaan. En, we zijn geen achttien meer! 

Een ander goed uitgangspunt waren de parken die het hoogst op het lijstje stonden. In mijn geval waren dat Cedar Point in Ohio, om zijn immense collectie achtbanen (18!, waaronder Millennium Force en de grote broer van ons beider geliefde Taron uit Phantasialand: Maverick), en Carowinds in Charlotte, vanwege de hoogste en snelste hypercoaster ter wereld. Dat zijn er al twee. Vervolgens leek het logisch om de route in een cirkel te laten verlopen, om zo weer op het beginpunt uit te kunnen komen zonder een weg twee keer te hebben gereden. Al snel kwam ik een ander park tegen wat ook voorkwam in mijn lijstje van ultieme 'als-ik-daar-toch-eens-in-de-buurt-ben' parken: Busch Gardens Williamsburgh, met onder andere het grote zusje van de Kaatsheuvelse Baron 1898: Griffon.  Op deze manier leek het vlakbij gelegen Kings Dominion (met de naar verluid zeer heftige Intimidator 305 en de hagelnieuwe Hybrid coaster: Twisted Timbers) ook een prima onderdeel van de route. 

Met de teller inmiddels op vier kwamen we aardig richting de tax. Niet ons eigen tax, maar de tax van de route en de tijd. Maargoed, eentje erbij kan altijd. Dat werd Kings Island, bekend om 's werelds  langste inverted (en dus omgekeerd, hangend aan de baan i.p.v. erop) rollercoaster: Banshee. Met vijf parken in twee weken tijd leek de eerder besproken balans goed in orde.....

Toch zijn evenwichten er om verstoord te worden. En dus kwam er een behoorlijk vreemde eend in de bijt bij. Namelijk het attractiepark wat geheel om een chocolademerk is gebouwd: Hersheypark. Ja, die van die kusjes. Wie hier een goedlachse banketbakker verwacht die demonstraties bonbons maken geeft, komt bedrogen uit. Zoals ik al begon, alles moet hier over de top, dus ook de achtbanen. Skyrush bevoorbeeld. Ziet u de link met chocolade? Wij ook niet. Maakt dat uit? Precies. 

En dus, zes parken in twee weken. Nu nog een huurauto om ons het inmiddels ook bedachte cirkelvormige traject af te laten leggen. Dat is bijzonder eenvoudig in Amerika, dus zo geregeld. Je zou denken dat met een route en vervoer de Amerikaanse kous wel redelijk af was. Ja, je moet ook ergens slapen, maar dat komt met de motelcultuur ook vast wel goed. 

Totdat. Ik de geplande route op Google Maps eens met de satellietweergave ging bekijken. Het viel me op dat er veel groene stukken en hoogteverschil bij zaten. Bij nader inzien bleken de Appalachen (flashback naar topografie op de basisschool en de flauwe grap van de aap die uitglee over een bananenschil: toen moesten alle andere..... juist!) op de route te liggen. Een bosrijk gebied met prachtige bergen. Ideaal om te kamperen, dus de mogelijkheid om de motels te verruilen voor een tent werd onderzocht. Twee jongens in een tentje, klinkt als een goed begin voor een avontuur. En toch vergaten we een belangrijk ding. Wanneer je naar Amerika gaat: blend in, not stand out. En twee jongens van boven de 35 in Amerika, die liggen niet in een goedkoop tentje te kramperen. Die komen met een Motorhome de camping op crossen, trekken de handrem aan en sissen twee ijskoude Budweisers uit hun Amerikaanse koelkast. Bam. Geregeld!